Ένα βυζαντινο ξωκλήσι με ιστορία : Αγίος Γεωργίος στις Λούτρες Μαλίων

Το άρθρο που σας παρουσιάζω παρακάτω το βρήκα δημοσιευμένο τον Ιούλιο του 2010 στο "ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΒΗΜΑ" του τότε ΔΗΜΟΥ ΜΑΛΙΩΝ και το έχει γράψει ο Μηνάς Κατσούλης.

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε και αρκετά έχουν αλλάξει στην εμφάνισή του και στην εμφάνιση του περιβάλλοντα χώρου όμως η ιστορία του παραμένει πάντα παρούσα και γι' αυτό δημοσιεύω το άρθρο.

Ένας άλλος λόγος που με κάνει να ασχοληθώ με το εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου είναι και το γεγονός ότι το ξωκλήσι βρίσκεται σε χωράφι που κληρονόμησα εγώ και τα αδέλφια μου από την μητέρα μας Μαρίκα Γραικιώτη που και αυτή το κληρονόμησε από τον παππού μας τον εκ Μαλίων δικαστή Κων/νο Εμμ. Τσαγκαράκη.

Το εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου στις Λούτρες

του Μηνά Κατσούλη

Ανατολικά από τα Μάλια και σε απόσταση δύο χιλιόμετρα περίπου και εκατό μέτρα δεξιά του δρόμου Μάλια - Μεραμπέλλου, μέσα στις ελιές, βρίσκεται το παλιό εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου.

Πότε κτίστηκε το εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου μας είναι επί τους παρόντος άγνωστο, διότι δε βρέθηκε ακόμα καμιά γραφή ή χρονολογία που να προσδιορίζει την εποχή του. Πάντως από πληροφορίες της 13ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, στην περιοχή που βρίσκεται το εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου επί Βενετοκρατίας υπήρχε μεγάλο χωριό που στην απογραφή του 1583 είχε 620 κατοίκους. Στους Βενετσιάνικους χάρτες αναφέρεται ως VIΙΑ DI ΜΑGΙLIΑ (Σ. Σπανάκη, Ιστορ. Αρχ. Τουρ. Α.Τ.σελ367). Η VIΙΑ DI ΜΑGΙLIΑ δεν αναφέρεται μόνο στην απογραφή το 1630, όπως αναφέρεται ο οικισμός το Άζιμο. Άρα το είχαν καταστρέψει οι κουρσάροι που εξορμούσαν στα παράλια της Κρήτης και τα ερήμωναν. Την ονομασία την πήρε από τα πολλά νερά που έτρεχαν εκεί στην περιοχή. Άνοιγαν πολλές πηγές που έτρεχαν όλο το χειμώνα και ακόμα την άνοιξη και καμιά φορά μέχρι τη μέση του καλοκαιριού, όταν τα Λασιθιώτικα βουνά είχαν χιόνια. Σήμερα, από τις πολλές γεωτρήσεις που γίνονται στον κάμπο Μαλίων τα πολλά νερά χάθηκαν από τις Λούτρες.

Το εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου μέσα είναι κατάγραφο αλλά με την πάροδο του χρόνου και τις ταλαιπωρίες που έχει δεχτεί οι τοιχογραφίες είναι λίγο κατεστραμμένες, αλλά σε ορισμένες διακρίνονται πολύ καλά τα πρόσωπα των Αγίων. Οι τοιχογραφίες έχουν πάθει και άλλη ζημιά. Όταν οι κουρσάροι επέδραμαν στην περιοχή, η εκκλησία θα ήταν πλούσια από ταξίματα των πιστών. Πήραν ό, τι βρήκαν μέσα και μετά με αιχμηρό όργανο, μαχαίρι ή ξίφος, χάραξαν πάνω στις τοιχογραφίες με λατινικά γράμματα τα ονόματα τους και τις χρονολογίες: 1594,1613,1614,1616. Αυτές οι ενδιαφέρουσες χρονολογίες μαρτυρούν ότι οι κουρσάροι επέδραμαν πολλές φορές στο χωριό και στην τελευταία χρονολογία, το 1616, το κατέστρεψαν εντελώς. Το χωριό ήταν μεγάλο, με διώροφα σπίτια και ένα κάστρο ή μοναστήρι που ήταν το μεγαλύτερο οίκημα του χωριού.

Μόλις μπεις στην εκκλησία τον δεξιό και αριστερό τοίχο κοσμούν οι τοιχογραφίες του Αγίου Γεωργίου υπέροχες, καβάλα στο άλογο του. Ση μικρή καμάρα ωραίες τοιχογραφίες και πολύ καλά διατηρημένες οι τοιχογραφίες των αγίων. Αλλά δυστυχώς έχουν πάθει και αυτές ζημιά καθώς τους έχουν βγάλει τα μάτια τους. Μάλλον τα έχουν βγάλει οι μάγισσες και τα έκαναν φίλτρα φυλακτά για τους ερωτευμένους.

Από την εποχή που επέδραμαν οι κουρσάροι και κατέστρεψαν το χωριό Maglia δεν ιστορούνται γεγονότα για το χωριό και την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στις Λούτρες. Στη μεγάλη κρητική επανάσταση του 1866-1869, στην περιοχή Λούτρες και γύρω από την εκκλησία έγιναν πολεμικές συγκρούσεις ανάμεσα στον τουρκικό στρατό με επικεφαλής τον Αρίφ πασά και των επαναστατών με επικεφαλής τον Κ. Σφακιανάκη και στο επίκεντρο των συγκρούσεων βρισκόταν πολλές φορές η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Οι τοίχοι της εκκλησίας ήταν γεμάτοι από σφαίρες της εποχής αυτής, αλλά με τα σοβαντίσματα που έγιναν καλύφθηκαν. Το 1868, στη μεγάλη μάχη που έγινε εκεί, οι επαναστάτες οπισθοχώρησαν προς τον Προφήτη Ηλία και οι Τούρκοι έκαψαν την εκκλησία.

Μετά τη μεγάλη κρητική επανάσταση του 1866-1869 που ησύχασε λίγο ο τόπος, η ενορία μαζί με την κοινότητα Μαλίων αποφασίζουν να επισκευάσουν την εκκλησία από τις φθορές και το κάψιμο που είχε υποστεί από τους Τούρκους. Από το 1884 έφτιαξαν καινούριο τέμπλο και καινούριες εικόνες που είναι αυτές που υπάρχουν και σήμερα στην εκκλησία.

Με την επισκευή της εκκλησίας άρχισε να συγκεντρώνεται πολύς κόσμος την ημέρα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου από τα Μάλια, αλλά και την Πεδιάδα. Οι Πεδιαδίτες πήγαιναν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Σεληνάρι και στο γυρισμό ορισμένοι σταματούσαν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στις Λούτρες για να προσκυνήσουν και μετά κάτω από τις ελιές να καθίσουν να φάνε και να ξεκουραστούν άνθρωποι και ζώα και μετά θα καβαλήσουν τα ζώα τους και θα συνεχίσουν το δρόμο για τα χωριά τους.

Μετά από χρόνια οι τοίχοι της εκκλησίας παρουσίαζαν φθορές και ρωγμές με κίνδυνο να καταρρεύσει. Έτσι το 1956 η κυρία Ευπραξία Φραγκάκη από τα Μάλια διέθεσε ένα χρηματικό ποσό για να συντηρηθεί η εκκλησία. Ο Εμμ. Καλαϊτζής ανέλαβε και έκανε τις απαραίτητες εργασίες. Έφτιαξε και καμπαναριό που δεν είχε η εκκλησία. Το 1996 έβαλαν και σκεπή από κεραμίδια γιατί ο θόλος άρχισε να κατεβάζει νερά.

Το 1997 άρχισε η αναστήλωση της Παναγίας των Εισοδίων με επίβλεψη από τη 13η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων με γενικό έφορο το Μανόλη Μπορμπουδάκη. Τότες μιλώ για πρώτη φορά στον Έφορο και του θέτω το θέμα για την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στις Λούτρες. Αυτός δεν πείθεται με τη δικαιολογία ότι δεν είναι πουθενά γραμμένη, ούτε στο βιβλίο του GIOUSEPPE GEROLA, ΒΕΝΕΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. Εν τέλει τον πείθω και αποφάσισε μια μέρα να πάμε να δει την εκκλησία.

Μόλις μπαίνει μέσα αναφωνεί: «Πώς το ανακάλυψες αυτό το ιστορικό μουσείο του 13ου αιώνα, Μηνά;». Και συνεχίζει να περιεργάζεται τις τοιχογραφίες και να μουρμουρίζει την έννοια της κάθε τοιχογραφίας. Από τη μέρα αυτή άρχισαν συχνές επισκέψεις των βυζαντινών αρχαιολόγων στην εκκλησία και πάντα με τη συνοδεία τη δικιά μου ή του παπά Βασιλάκη. Εμείς τους θέταμε πάντα την ανάγκη για γενική επιστημονική αναστήλωση του ιστορικού μνημείου.

Εν τέλει, ύστερα από πολλές υποσχέσεις και αναβολές, το καλοκαίρι του 2005 με γενικό έφορο τον κ. Βολονάκη (ο κ. Μπορμπουδάκης είχε πάρει σύναξη), αποφάσισε η 13η Εφορεία να ξεκινήσει την αναστήλωση της εκκλησίας με χρήματα της ενορίας Μαλίων. Υπεύθυνος της ενορίας είναι ο παπά Μανόλης Βασιλάκης, ο οποίος μετά χαράς δέχεται την προσφορά αρκεί να τελειώσει η αναστήλωση της εκκλησίας έξω και μέσα.

Αρχές του καλοκαιριού του 2005 έρχονται τρεις συντηρητές και πιάνουν δουλειά, δύο γυναίκες και ένας άντρας. Η κα Κούλα Μόσχου, η κα Αντωνία και ο κ. Παύλος. Έντυσαν με εσωτερική επένδυση από λεπτή γάζα όλο το εσωτερικό του ναού, για να κολλήσουν και να στερεωθούν οι τοιχογραφίες και να μην πάθουν καμιά ζημιά από το τράνταγμα του τοίχου κατά τις ώρες της εσωτερικής εργασίας. Οι συντηρητές δούλευαν περίπου ένα μήνα, μετά έρχεται τέλος Αυγούστου ο Κωνσταντίνος Μπαρμπούνης, αρχιτεχνίτης της 13ης Εφορείας, ένας καλλιτέχνης για την αναστήλωση του ναού. Αρχινάει τους εξωτερικούς τοίχους του ναού και μετά μπαίνει μέσα στο ναό. Βγάζει το τέμπλο. Η Αγία Τράπεζα ήταν ένας σωρός σιδερόπετρες και απάνω είχαν ρίξει λίγο τσιμέντο.

- Κώστα, χάλασε τη.

Με κοιτάζει λίγο:

- Ναι Κώστα, χάλασε τη. Μόλις σπάει την τσιμεντόπλακα και αρχίζει να χαλάει τις σιδερόπετρες, πεταχτήκανε μέσα από τις πέτρες ποντίκια, που γέμισε η εκκλησία.

- Μηνά, φύγε από την πόρτα διότι θα μας φάνε.

Μέσα στις σιδερόπετρες είχαν φωλιάσει ποντίκια, αλλά μέσα στις πέτρες υπήρχε ένα μαρμάρινο κιονόκρανο του 5ου αιώνα, το οποίο ήταν Αγία Τράπεζα, όπως είναι και η Αγία Τράπεζα της Παναγίας των Εισοδίων, επίσης από κιονόκρανο. Αυτά και τα δύο προέρχονται από την πρωτοχριστιανική βασιλική που υπήρχε στο Λιβάδι μέσα.

Καθάρισα το πάτωμα και το κιονόκρανο, γιατί την επόμενη θα ερχόταν ο αρχαιολόγος κ. Γεώργιος Κατσάλης. Ερχότανε δύο τρεις φορές την εβδομάδα και παρακολουθούσε την εργασία. Βλέπει το πάτωμα καθαρό και λέει στον μάστορα τον Κωστή:

- Σκάψε εδώ να δούμε τι είναι από κάτω. Βγάζει το πρώτο πάτωμα, τίποτα.

- Μηνά, να σκάψομε και από κάτω.

Στο δεύτερο πάτωμα υπήρχε ένα μνήμα με ένα σκελετό μέσα. Παίρνει το κεφάλι ο αρχαιολόγος, φωτογραφίζει το μνήμα και το κεφάλι και μετά τα βάζει μέσα στο μνήμα και στρώνομε το πάτωμα. Το μνήμα βρίσκεται όπως μπαίνομε στην εκκλησία στη δεξιά μεριά, κοντά στο δεξιό τοίχο. Καθαρίσαμε καλά γύρω τα θεμέλια και βλέπουμε ότι ο ναός είναι κτισμένος πάνω σε παλιά θεμέλια του 9ου αιώνα. Ίσως να το είχαν καταστρέψει οι Άραβες. Και στα παλιά θεμέλια έχτισαν μετά το σημερινό ναό που έφτασε μέχρι σήμερα. Σαν Τράπεζα χρησιμοποιήθηκε το κιονόκρανο και απάνω μια πλάκα από μάρμαρο.

Από την ημέρα που άρχισε η ανακαίνιση του ναού μέχρι σήμερα που γράφω έχουν περάσει πέντε χρόνια (2005-2010) και όμως ο ναός δεν έχει τελειώσει ακόμα. Οι γάζες παραμένουν στις τοιχογραφίες απάνω και ορισμένες άλλες εργασίες δεν έχουν γίνει. Αλλά παρ όλες τις ενοχλήσεις που κάνω, μόνο υποσχέσεις δίνονται ότι «είναι μέσα στο πρόγραμμα και θα έλθομε!» Πήρε σύνταξη ο κ. Βολονάκης και τώρα είναι προσωρινά ο κ. Μ. Ανδριανάκης.

Αυτός είναι ο ναός του Αγίου Γεωργίου στις Λούτρες. Όταν τελειώσει θα είναι το ιστορικό μουσείο των Μαλίων.

"ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΒΗΜΑ" ΔΗΜΟΥ ΜΑΛΙΩΝ

ΙΟΥΛΙΟΣ 2010 
http://malia-crete-kgrek.blogspot.gr/2014/08/blog-post_20.html 

ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ

ΜΙΝΩΪΚΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΜΑΛΙΩΝ

ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ "ΠΕΡΣΕΣ" ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ

Το φετινό μας ραντεβού με τον πολιτισμό, στο Μινωικό ανάκτορο των Μαλίων κατά την Αυγουστιάτικη Πανσέληνο είχε μια πρωτοτυπία. Φέτος υποδεχθήκαμε μια ξεχωριστή παράσταση των "Περσών" του Αισχύλου σε μια μορφή που απείχε σημαντικά από την συνηθισμένη κλασική παρουσίαση τραγωδίας. 

Η τραγωδία  «Πέρσες» του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Τηλέμαχου Μουδατσάκη, παρουσιάστηκε στο κοινό των Μαλίων αμέσως μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα από την Avignon της Γαλλίας  όπου η συγκεκριμένη παράσταση  απέσπασε άκρως υμνητικές κριτικές.

Οι Πέρσες, είναι η μοναδική ιστορική σωζόμενη τραγωδία. Δραματοποιεί τη ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π. Χ.) και τις ολέθριες συνέπειες για την Περσική Αυτοκρατορία αφού η ήττα του Ξέρξη ανέκοψε την πρόοδο του βαρβαρικού στοιχείου της Ανατολής στη Δύση. Ο Αισχύλος και συνακολούθως η παράσταση εστιάζεται στην κριτική της αλαζονείας και της επάρσεως, όπως την εκφράζει η επίθεση με πανστρατιά του Ξέρξη – της αλαζονείας της ύβρεως που οδηγεί στην καταστροφή.

Η παράσταση του Θεάτρου των Vivi διερωτάται για το ποιοι είναι σήμερα οι βάρβαροι. Είναι ή όχι εκείνοι που κατέχουν το χρήμα και τα όπλα;
 

Η μετάφραση, η σκηνοθεσία και τα κοστούμια ήταν του Τηλέμαχου Μουδατσάκι, τα σκηνικά του Κώστα Χρηστίδη, τα σκηνικά εξαρτήματα του Χάρη Σεπεντζή, η μουσική του Βασίλη Πανόπουλου, η μουσική διδασκαλία της Μαρίας Συμεών και οι φωτισμοί του Βαγγέλη Γεραρχάκη. 

Έπαιξαν οι ηθοποιοί: Άγης Αλεξίου, Γιάννης Ασκάρογλου, Αρτέμης Γαβριλούκ, Χρήστος Μπαλτάς και Ελένη Ορνεράκη. 

Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Δήμος Χερσονήσου σε συνεργασία με τη ΚΔ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, με την βοήθεια των  Σαρπιδονίστας και του Μαλιώτη δημοτικού συμβούλου  κ. Κουλούρα.

Η παλιά οικογενειακή φωτογραφία!

Η παλιά οικογενειακή φωτογραφία!

 

Η παλιά οικογενειακή φωτογραφία ήταν μία σπάνια αποτύπωση της οικογένειας, συνήθως από πλανόδιους φωτογράφους. Οι φωτογραφίες ήταν ασπρόμαυρες και οι εικονιζόμενοι σε αυτές ήταν συνήθως στημένοι και δεν χαμογελούσαν στον φακό.

Όταν καλούσαν τον πλανόδιο φωτογράφο να τους τραβήξει μια φωτογραφία, ντυνόντουσαν με τα καλά τους ρούχα και παπούτσια.

Κάθε φωτογραφία έδειχνε και την εκάστοτε κοινωνική, οικονομική, πολιτική κατάσταση. Οι χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις έβγαζαν μία οικογενειακή - όλοι μαζί. Η οικονομική κατάσταση και η κοινωνική τάξη φαίνεται και από τις ενδυμασίες.

Υπήρχε ιεραρχία στον τρόπο που καθόντουσαν τα πρόσωπα. Λόγω των αντιλήψεων και των στερεοτύπων της εποχής, ο άντρας ήταν συνήθως καθιστός, ενώ η γυναίκα, που βρισκόταν σε υποδεέστερη θέση, στεκόταν πάντα όρθια. Αν όχι ο άντρας, τότε το σημαντικότερο ή το τιμώμενο πρόσωπο της οικογένειας καθόταν στην μέση.

Η σπανιότητα των φωτογραφιών οφειλόταν τόσο στο μεγάλο κόστος, όσο και στο γεγονός ότι τις έβγαζαν επαγγελματίες φωτογράφοι, ενώ οι φωτογραφικές μηχανές ήταν σπάνιες, ακριβές και ογκώδεις.

Σήμερα οι φωτογραφικές μηχανές είναι μικρές, ελαφριές, με πολύ προσιτή τιμή για το κοινό. Γι’ αυτό το λόγο το επάγγελμα του πλανόδιου φωτογράφου έχει πλέον εξαλειφθεί. Καθένας βγάζει μόνος του τις φωτογραφίες του την ώρα και την στιγμή που επιθυμεί εκείνος. Έχει πια καταργηθεί η ιεραρχία των θέσεων και αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μην χρειάζονται να στήνονται, όταν βγάζουν φωτογραφίες. Οι άνθρωποι που βγάζουν φωτογραφίες δεν φορούν απαραίτητα τα καλά τους ρούχα, όπως συνήθιζαν κάποτε. Οι φωτογραφίες είναι πιο αυθόρμητες και δεν καταδεικνύουν απαραίτητα την κοινωνική τάξη ή το ύψος των εισοδημάτων τους.

FACEBOOK/Σύλλογος Γυναικών Μαλίων

Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ "ΓΟΥΡΟΥΝΕΣ" ΤΩΝ ΜΑΛΙΩΝ

Έγινε σήμερα η προγραμματισμένη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τις "γουρούνες". Μια συγκέντρωση ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ για να παρουσιάσει προς κάθε κατεύθυνση την αγανάκτηση της τοπικής κοινωνίας.

Δεν είναι κάτι καινούργιο ούτε απόλυτα πρωτόγνωρο το γεγονός ότι η χρήση των “γουρούνων” αποτελεί κάθε χρόνο πηγή πολλών προβλημάτων σ τα Μάλια.  Όμως πάρα πολλές φορές  το θέμα έχει συζητηθεί, ενώ πολύ περισσότερες η χρήση της λεγόμενης γουρούνας, έχει πολύ ορθά “δαιμονοποιηθεί”.

 Αρκετά συχνά λαμβάνονται αποφάσεις για τον περιορισμό χρήσης των "γουρουνών", ενώ σχεδόν κάθε χρόνο επεισόδια με “γουρούνες” καταγράφονται από εθνικά και διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και όχι φυσικά άνευ λόγου και αιτίας.

Κάτι λοιπόν πρέπει να γίνει και μάλιστα άμεσα. Νόμοι υπάρχουν. Αστυνομικές διατάξεις υπάρχουν. Κώδικάς οδικής κυκλοφορίας υπάρχει ΑΛΛΑ... θέληση να λυθεί το πρόβλημα δεν υπάρχει.

Ακούστηκε σήμερα στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας ότι τα οικονομικά συμφέροντα εμποδίζουν την λύση. Σαν θέση τη θεωρώ απαράδεκτη γιατί αυτό σημαίνει ότι κάποιοι όχι απλά βρίσκονται πάνω από τον νόμο αλλά έχουν του χεριού τους την Πολιτεία και τα όργανα της. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο καλό είναι να παραιτηθούν άμεσα οι κατέχοντες τα αξιώματα και να αντικατασταθούν από άλλους που δεν θα διστάζουν να επιβάλλουν την νομιμότητα.

Όσο για το θέμα της οικονομικής ζημιάς ας καθίσουν και οι δύο πλευρές σε ένα τραπέζι και ας βρουν νόμιμες λύσεις. Γιατί λύση του προβλήματος μπορεί να βρεθεί με την νόμιμη και παραγωγική χρήση των "γουρουνών" για την τουριστική ανάπτυξη. ΟΧΙ βεβαίως  της σημερινής μορφής  που επιτρέπει ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ  και δίνει την ευκαιρία ακόμα και σε άσχετους που δεν έχουν δίπλωμα οδήγησης ή την νόμιμη ηλικία να "ιππεύουν" τις τετράτροχες νεκροφόρες και όποιον πάρει ο χάρος.

Απλά θα επαναλάβω μια παλιότερη σκέψη για την ανάπτυξη της χρήσης γουρούνας σε επίπεδο θεματικού τουρισμού. Θα μπορούσαν δηλαδή να προωθηθούν ειδικά προγράμματα, που θα ενδυνάμωναν  ένα σημαντικό κομμάτι τουρισμού καθοδηγούμενης και απολύτως ελεγχόμενης εξερεύνησης  στο νομό Ηρακλείου, και γιατί όχι και στην υπόλοιπη Κρήτη, με την χρήση των μηχανών αυτών από άτομα που θα πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να οδηγήσουν τέτοια μηχανήματα.

Αντί  λοιπόν να αφήνουμε να δαιμονοποιείται  (και πολύ σωστά σύμφωνα με τις επικρατούσες σήμερα συνθήκες)  μια κατάσταση, μπορούμε με κατάλληλη συνεργασία όλων των φορέων, να προχωρήσουμε σε οργανωμένες δράσεις και προγράμματα που θα αναβαθμίσουν το τουριστικό μας προϊόν, αλλά και θα αποτελέσουν τρόπο σημαντικής αύξησης των εσόδων πάρα πολλών κλάδων.

Η ενοικίαση τέτοιων μηχανημάτων θα πρέπει να εντάσσεται σε προγράμματα θεματικού τουρισμού, ενώ οργανωμένες εκδρομές  να πραγματοποιούνται προκειμένου οι επισκέπτες διαφόρων χωρών να γνωρίσουν μέρη όπου δύσκολα θα μπορούσαν να πάνε με  αυτοκίνητα ή ακόμα και με τζιπ.

Λύσεις λοιπόν υπάρχουν. Απλά δεν υπάρχει θέληση για καταστολή της αυθαίρετης και επικίνδυνης χρήσης αυτών των μηχανών.

ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΝΗΣΑΚΙ ΜΑΛΙΩΝ

Η νησίδα Αφέντης Χριστός, βρίσκεται κοντά στην βόρεια ακτή της Κρήτης. Ονομάστηκε έτσι από το ομώνυμο εκκλησάκι που βρίκσεται στη νησίδα και εορτάζει στις 6 Αυγούστου. Το νησί βρίσκεται ελάχιστα μακρυά από τα Μάλια και πολή κοντά στη νησίδα του Γιαλούρι. Ο Αφέντης Χριστός ανήκει διοικητικά στα Μάλια και στον νομό Ηρακλείου.

Φωτογραφίες από τον φετεινό εορτασμό που έγινε στο εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος στο Λιμάνι των Μαλίων.

 

GARY McPHERSON : Τα παλιά Μάλια (Αλμυρόλακος)

OLD MALIA by GARY McPHERSON

Παλιές φωτογραφίες του 1963 από την ιστοσελίδα  HISTORY OF IRAKLION AIR STATION  IN PHOTOS (  https://papoumac.shutterfly.com/9856 ) και από το album του GARY MCPHERSON που υπήρξε αξιωματικός στην αμερικάνικη βάση στις  Γούρνες. Ο Gary διατηρεί στενούς δεσμούς με  την Κρήτη αφού η σύζυγός του Μάγδα κατάγεται από το νησί μας.

Η παρουσίαση των παρακάτω φωτογραφιών συνοδεύεται και από μια παράκληση. Αν υπάρχουν φίλοι που έχουν φωτογραφίες με αμερικανούς της τότε βάσης να μου τις στείλουν για να βοηθήσουμε τον Garry να εμπλουτίσει την παραπάνω ιστοσελίδα του.

Ο Gary Mc Pherson με την σύζυγό του Μάγδα

Νο.2 

Τα αυτοκίνητα βρίσκονται παρκαρισμένα εκεί που βρίσκεται το δρομάκι πλάι

στο Bar του ξενοδοχείου High Beach

Νο.3. 

Εδώ το αυτοκίνητο είναι παρκαρισμένο εκεί που βρίσκεται 

το Bar του ξενοδοχείου High Beach.

Το κτίσμα που βλέπεται είναι η ταβέρνα του Θρασύβουλου Αργυράκη όπου σήμερα βρίσκεται το Dolpin Bar

Νο.4. 

Εδώ το αυτοκίνητο είναι παρκαρισμένο εκεί που βρίσκεται 

το Bar του ξενοδοχείου High Beach

Το κτίσμα που βλέπεται είναι η ταβέρνα του Θρασύβουλου Αργυράκη όπου σήμερα βρίσκεται το Dolpin Bar

Νο.5 . 

Εδώ ακριβώς βρίσκόταν προπολεμικά ο μαγατζές της οικογένειας Τσαγκαράκη που κατεδαφίστηκε από τους Γερμανους. Σήμερα στο σημείο της φωτογραφίας βρίσκεται ται το σπίτι της οικογένειας Γραικιώτη

 Νο.6 . 

Εδώ ακριβώς βρίσκόταν προπολεμικά ο μαγατζές της οικογένειας Τσαγκαράκη που κατεδαφίστηκε από τους Γερμανους. Σήμερα στο σημείο της φωτογραφίας βρίσκεται ται το σπίτι της οικογένειας Γραικιώτη

Η παραπάνω φωτογραφία είναι για τον φίλο μου τον Gary Mc Pherson. Είναι μια φωτογραφία της περιοχής όπως είναι σήμερα.

Στην από κάτω φωτογραφία έχω σημειώσει τα σημεία που τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες του Gary.

Ευχαριστώ θερμά τον Gary Mc Pherson για την άδεια να δημοσιεύσω εδώ τις φωτογραφίες του.

http://malia-photoclub.blogspot.gr/2014/08/old-malia-by-gary-mcpherson.html