Τα «σκιλαράκια» του καλοκαιριού

Ο Choco και η παρέα του

Κάνοντας μια ανάρτηση στο FACEBOOK με φωτογραφίες από την επιστροφή μου στην Αθήνα πληροφορήθηκα τυχαία ότι το ένα από τα σκυλάκια που με συντρόφευαν στις βόλτες μου, στην παραλία των Μαλίων μπροστά από το Dolphin Bar είχε όνομα και τον έλεγαν Choco. Πρόκειται για το σκυλάκι με το περιλαίμιο στην παραπάνω φωτογραφία.

Ο Choco λοιπόν και η παρέα του αλώνιζαν την παραλία συνοδεύοντας τον κάθε περιπατητή δίπλα στο κύμα από την παραλία του παλιού ξενοδοχείου Γραμματικάκη μέχρι το τέλος της παραλίας του Sirens Beach Hotel. Σε όλο το διάστημα, μπερδεύονταν στα πόδια μας και πολλές φορές πότε το ένα και πότε το άλλο, μας έσπρωχναν με  το κεφαλάκι τους για να προχωρήσουμε.

Χαρούμενα, παιχνιδιάρικα έκαναν παρέα με όλους και έτρωγαν και κανένα λουκουμά ή άλλα καλούδια από τα χέρια των τουριστών.

Στον φίλο μου τον «σκιλαράκο» Choco, την παρέα του και στην αφεντικίνα του υποθέτω την Δανάη, που άφησε ένα μήνυμα στο facebook κάτω από την φωτογραφία του Choco, είναι αφιερωμένη η σημερινή ανάρτηση για ένα άλλο πρωτευουσιάνο «σκιλαράκο» που συνάντησε και περιγράφει ο δημοσιογράφος Γιώργος Φρατζεσκάκης στο τελευταίο «Κ» της Καθημερινής.

Περισσότερες φωτογραφίες του Choco και της παρέας του θα βρείτε στο Facebook στο album Ο CHOCO και η παρέα του (Καλοκαίρι 2011)

Κών. Γραικιώτης

 

Τα «σκιλαράκια» του Αυγούστου

Μια απογευματινή βόλτα με την Κίρκη στο κέντρο της Αθήνας παρέα με ένα αδέσποτο φιλαράκι.

Λατρεύω την Αθήνα τον Αύγου­στο! Οσοι την εγκαταλείπουν για να ακολουθήσουν τους άλλους «Αθηναίους» στους Αγίους Τόπους της αναψυκτικής τους Σταυροφορίας είναι προδότες και θα έπρεπε να τους απαγορευ­τεί η επανείσοδος. Φέρτε το τείχος στα διόδια των Αφιδνών!

Η  Αθήνα του Αυγούστου είναι η πόλη που ονειρεύομαι τους υπόλοιπους 11 μήνες. Κάθε μέρα, φορτώνω την Κίρκη στο σακίδιο και ποδηλατώ μέχρι το Σύνταγ­μα. Κάθε μέρα, ξεκινάμε από την Ερμού και κυκλώνουμε τους ενοποιημένους αρχαιολογικούς χώρους, βολτάροντας με την ίδια άνεση που θα έπρεπε να είχε η βασιλική οικογένεια, όταν έκανε τον περίπατο της στα κτήματα του Τατοΐου!

Αλλά δεν είναι αυτό που ήθε­λα να σας πω. Το θέμα μου είναι τα «σκιλαράκια». Ξέρετε: τα καλοζωισμένα αδέσποτα μιας γειτονιάς, που, ξαφνικά, απο­φασίζουν να σε ξεναγήσουν στα λημέρια τους, παρέα με το σκύλο σου, και δεν φεύγουν από το πλευρό σου παρά μόνον όταν η βόλτα τελειώσει...

Η Αθήνα τον Αύγουστο –δεν ξέρω γιατί- είναι γεμάτη με «σκιλα­ράκια», τα αυτόκλητα φιλαράκια (εξ ου και το «ι» στο όνομα τους) των δεσποζόμενων σκύλων και των αφεντικών τους. Προχθές το απόγευμα, ο εικονιζόμενος σκιλαράκος μάς συνόδευσε από την αρχή της Ερμού μέχρι το Αστεροσκοπείο, διασχίσαμε μαζί το λόφο των Μουσών, ήπιαμε καφέ στο Θησείο και επιστρέψαμε στο σημείο όπου είχα κλειδώσει το ποδήλατο. Σε όλο το διάστημα, ενοχλούσε παιχνιδιάρικα την Κίρκη, έσπρωχνε το κεφάλι του στο μπούτι μου και προπορευό­ταν στα σημεία όπου υπάρχουν αγέλες, ανοίγοντας  δρόμο σαν προπομπός αγγελιαφόρος!

Στο τέλος της βόλτας, σκέφτη­κα ότι ήρθε η ώρα για την αμοιβή του. Μπήκα στο πιο κοντινό φαστφουντάδικο (μια στις τόσες, λίγο junk δεν βλάπτει...) και του πήρα μια μερίδα μπιφτέκια. Τα έφαγε, όχι καταβροχθίζοντας τα, όπως θα έκανε ένας πεινασμένος αλήτης, αλλά με μια ευγένεια που φαινόταν να λέει: «Εγώ για την παρέα ήρθα... Αλλά, τέλος πάντων, να μη σας προσβάλω...».

Στο δρόμο για το σπίτι, παρα­τηρούσα την Κίρκη. Θα μπορού­σα να ορκιστώ ότι διέκρινα μια φευγαλέα λάμψη ζήλιας στα μά­τια της. Μπααα. Ιδέα μου...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗ Ιk9mailbox@yahoo.com

Από το «Κ» της Καθημερινής